Patron

kostka.jpg

Święty Stanisław Kostka był synem kasztelana zakroczymskiego Jana Kostki. Urodził się w Rostkowie koło Przasnysza w 1550 roku. W wieku 14 lat został wysłany razem z bratem Pawłem na studia do Wiednia. Z zachowanych zeszytów wynika, że był pilnym uczniem. Od dzieciństwa głęboko religijny, miłujący cnotę i stroniący od zabaw i rozrywek. Podczas studiów doskonalił się duchowo. Tradycja utrzymuje, że w czasie choroby objawiła Mu się Matka Boża. Od tego momentu Stanisław dążył do poświęcenia się na służbę Bogu.

św. Stanisław Kostka

Napotkał jednak sprzeciw rodziny, która widziała Go raczej na urzędach i godnościach świeckich. W 1567 roku uciekł w przebraniu żebraka do Rzymu, gdzie św. Franciszek Borgiasz przyjął go do nowicjatu jezuitów. Tu Stanisław zyskał sobie opinię świętego młodzieńca. Żył w ustawicznym zjednoczeniu z Bogiem, o czym świadczy odpowiedź jednemu ze współbraci podczas gry w piłkę. Gdy zapytał on kiedyś Stanisława, co by uczynił wiedząc, że zaraz ma umrzeć, Stanisław bez wahania odpowiedział: “Grałbym dalej”. Jego dewizą był program świętości. Często mówił: “Do wyższych rzeczy jestem stworzony”. W nowicjacie zachorował na malarię. Na krótko przed śmiercią, która nastąpiła dnia 14 sierpnia 1568 roku, powiedział do zgromadzonych przy jego łóżku zakonników, że widzi Matkę Bożą i aniołów przychodzących do niego.

Od momentu śmierci wierzono, że dla nieba narodził się nowy święty. Kiedy dwa lata później otworzono grób Stanisława, znaleziono w nim nietknięte ciało. W 1605 roku papież Paweł V zezwolił na umieszczenie jego obrazu w kościele zakonnym. Papież Klemens X w 1670 roku pozwolił jezuitom na odprawianie mszy św. ku czci św. Stanisława, a w cztery lata później ogłosił jednym z głównych patronów Polski i Litwy. Kanonizował Stanisława Kostkę papież Benedykt XIII w 1726 roku.

W Rostkowie nie zachował się dwór Kostków, ale w sąsiednim Przasnyszu znajduje się kościół ufundowany przez Pawła Kostkę ku czci świętego brata.                                                                                 

Świętemu Stanisławowi przypisuje się zwycięstwo pod Chocimiem w 1621 roku. W tym dniu ks. Oborski widział go w obłokach, proszącego Matkę Bożą o zwycięstwo.